سخنرانی های مکتوب شیخ رفیعی

ویژگیهای دوران جوانی و جوانان

موضوع سخن: ویژگیهای دوران جوانی و جوانان

قال السجاد: إنَّ لِلْعَباسِ عِندَاللهِ عزّوّجلّ مَنْزِلَهً یَغْبِطُهُ بِهَا جَمیعُ الشُّهَداءِ یَومَ القیامَهِ.[1]

مقدمه

عباس تسلیم، یقین و وفایش بی نظیر بود. ایمان محکم، بصیرت کافی، و یقین داشت. شخصیتی که وقتی امام حسین آمد کنار بدنش، آن هنگامی که روی زمین افتاده بود به او خطاب کرد و فرمود:

اخی یا نورَ عَینی یا شقیقی                                              فَلی قد کنتَ کالرُّکنِ الوثیقی

آیا قمَرَاً مُنیراً کنتَ عَونی؛

ای ماه نورانی حسین، تو پشتیبان من بودی تو مثل یک رکن وثیق و پشتوانة استوار برای حسین بودی.

  امشب و فردا منسوب به این شخصیت است، با توجه به این که می دانید اباالفضل العباس و همچنین علی اکبر هر دو جوان بودند. نقل شده در کربلا اباالفضل 37 سال داشت و علی اکبر بین 18 تا 25 سال و بسیاری از شهدایی که در کربلا جانشان را فدا کردند جوان بودند، و در سنین نوجوانی و جوانی آمدند و این گونه کنار اربابشان جان دادند. من عرایضم را با توجه به این مناسبت و با توجه به این که حاضرین جلسة ما را غالباً جوان ها و نوجوان ها تشکیل می دهند، در دو قسمت تقدیم می کنم؛ قسمت اول ویژگی های دوران جوانی، و در قسمت دوم به زندگی قمربنی هاشم و حس مسئولیت او در برابر امام اشاره ای می کنم.

سخنرانی های مکتوب شیخ رفیعی

عمده ترین درسهای عاشورا؛ خشوع و تأثیر پذیری

موضوع : عمده ترین درسهای عاشورا؛ خشوع و تأثیر پذیری 

«من الحسین بن علی الی محمد بن علی و من قبله من بنی هاشم أمَّا بَعْدُ فَکَأنَ الدُّنیا لَمْ تَکُنْ وَ کَأنَّ الآخرَۀ لَمْ تَزَل»[1]

مقدمه

بحث ما در این جلسه در رابطه با درس ها و نکات و عبرت های عاشورا است. یکی از درس های مهمی که ما از عاشورا می گیریم، بحث خشوع و تأثیر پذیری است. اگر انسان از آیات قرآن، از کلام الهی و موعظه تأثیر نپذیرد، فقط بشنود اما عمل نکند، این خودش یک نوع گرفتاری است، یک نوع بیماری اخلاقی است

سخنرانی های مکتوب شیخ رفیعی

راه دست یافتن به آرامش

راه دست یافتن به آرامش

«قَالَ اللهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی: یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءتْکُم مَّوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَشِفَاء لِّمَا فِی الصُّدُورِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ.»[1]

مقدمه

   بشر گمشده ای دارد که در طول تاریخ همواره به دنبال آن بوده است و آن مسألۀ آرامش، امنیت و اطمینان است. بشر از ناامنی، اضطراب، هیجان و تشنج گریزان است به همین دلیل همواره در پی راهی است که راه آرامش را به او نشان بدهد.

سخنرانی های مکتوب شیخ رفیعی

اباعبدالله علیه السلام مظهر فضایل

موضوع: اباعبدالله مظهر فضایل

قال الله تبارک و تعالی «مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَرٍ أوْ أنثی وَهُوَ مُؤمِنٌ فَلَنُحیِیَنَّهُ حَیاهً طَیِّبَهً».[1]

مقدمه

دومین روز از ماه محرم است، روز ورود اباعبدالله به سرزمین کربلا است. روایتی از امام صادق علیه السلام عرض می کنم و می خواهم از این روایت دربارة وجود مقدس اباعبدالله و صفات و ویژگی های آن حضرت نتیجه بگیرم. همه می دانید که قلب و روح انسان تحت تأثیر عوامل بیرونی است؛ بعضی از آدم ها شیطان روی قلبشان نفوذ دارند و بعضی ها فرشته ها و ملائکه روی قلبشان نفوذ دارد، این ها را، قرآن می‌فرماید:«هَلْ أنَبِّئُکُمْ عَلی مَنْ تَنَزَّلَ الشَّیاطین»[2]؛ می خواهید به شما بگویم شیطان بر که نازل می شود؟ «تَنَزَّلُ عَلی کُلِّ أفّاکٍ أثیمٍ»[3]؛ آدم هایی که دروغگو هستند.«أفّاک»؛یعنی کذب، اهل صداقت نیستند؛و «أثیم» یعنی گنه کارند، شیطان بر این ها نازل می شود. البته شیطان در سه مرحله سراغ این آدم ها می آید؛ مرحلة اول او را وسوسه می کند، کنترل از راه دور دارد؛«إنَّ الشَّیاطینَ لَیْوحْونَ إلی أوْلیائِهِمْ»[4] از راه دور کنترل می کند و وسوسه می کند اگر دید با او راه می آید و حرف پذیری دارد بر او فرود می آید، می فرماید: تَنَزَّلُ الشَّیاطین، یعنی بر او نازل می شوند و در قلبش فرود می آیند، قرآن می فرماید: «فَهُوَ لَهُ قَرینٌ»[5]؛ همراهش می شود و هیچ جا او را تنها نمی گذارد. نقطة مقابل آن فرشته ها هستند، خدا در قرآن می فرماید: فرشته هم همین سه حالت را دارد: یا درود می فرستد و به قلب مؤمن الهام می کند؛ یا به او نازل می شود؛ «إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ».[6] فرشته بر مؤمنین و آدم های صالح و متدین نازل می‌شود قرآن می فرماید: قلب انسان یا فرودگاه فرشته است: تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُاست، یا فرودگاه شیطان، می فرماید: «هَلْ أُنَبِّئُکُمْ عَلَى مَن تَنَزَّلُ الشَّیَاطِین»، «تَنَزَّلُ عَلَى کُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیم»؛یا شیطان وسوسه می کند یا فرشته الهام می‌کند. یا شیطان فرود می آید یا فرشته فرود می آید

سخنرانی های مکتوب شیخ رفیعی

اباعبدالله علیه السلام مظهر شجاعت

موضوع : اباعبدالله علیه السلام مظهر شجاعت

قال الله تبارک و تعالی: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیداً»[1]

مقدمه

یکی از صفات و ویژگی های اباعبدالله علیه السلام که جا دارد ما بیشتر به آن توجه کنیم، و این صفت را برای خودمان معنا کنیم عبارت است از صفت شجاعت. شجاعت اباعبدالله علیه السلام و اصحاب و یارانش یک شجاعت بی نظیر و یک شجاعت قابل توجهی است، هم قبل از عاشورا و هم در روز عاشورا. امام حسین علیه السلام را بیشتر در عاشورا و واقعة کربلا می شناسیم؛ اما دربارة پنجاه و چند سال قبل از عاشورا از امام حسین علیه السلام راجع به عرفان و شجاعت و صفاتش کمتر صحبت کردیم. کتابی دیدم از یک نویسنده به نام امام حسین علیه السلام قبل از عاشورا، کتاب نسبتاً خوب و قابل استفاده ای بود، و شخصیت امام حسین علیه السلام را قبل از عاشورا بیان کرده بود. اکثر کتاب ها امام حسین علیه السلام را در عاشورا بیان می کنند؛ اما این نویسنده امام حسین علیه السلام را در صفین، جمل، زمان معاویه، زمان پدرش و حوادث قبل از عاشورا مطرح کرده است. وقتی می گویند شجاعت تصور ما خوب جنگیدن و خوب در مقابل دشمن ایستادن است؛ اما این یک معنای شجاعت است.

چرا نام ائمه مستقیما در قران نیامده ؟

چرا نام ائمه مستقیما در قران نیامده ؟

پاسخ :

ما از این سؤال چند جواب داریم :

جواب اول :

در قرآن کریم کلیات احکام و معارف آمده است ؛ ولی تفصیل و تشریح آن را به عهدۀ نبی مکرم اسلام صلی الله علیه وآله وسلم  گذاشته شده است ؛ چنانچه خداوند در قرآن کریم می‌فرماید :

وَأَنْزَلْنَا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ . النحل / 44

و این قرآن را به سوى تو فرود آوردیم ، تا براى مردم آنچه را به سوى ایشان نازل شده است توضیح دهى ، و امید که آنان بیندیشند .

وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ إِلَّا لِتُبَیِّنَ لَهُمُ الَّذِی اخْتَلَفُوا فِیهِ . النحل /64 .

و ما  [این] کتاب را بر تو نازل نکردیم ، مگر براى اینکه آنچه را در آن اختلاف کرده اند ، براى آنان توضیح دهى .

چرا امام حسین ع خودش را در مهلکه مرگ انداخت با اینکه می دانست کشته می شود؟

چرا امام حسین ع خودش را در مهلکه مرگ انداخت با اینکه می

دانست کشته می شود؟

اینک این سؤ ال که از گذشته هاى دور مطرح بوده است خودنمایى مى کند که با علم و آگاهى به سوى شهادت رفتن و تن دادن به کشته شدن چه مفهومى دارد؟ مگر حفظ خون و حراست از جان آن هم خون پاک معصوم و جان عزیز امام واجب نیست ؟

جواز جمع بین دو نماز مناظره دکتر تیجانی با آیت الله صدر

جواز جمع بین دو نماز

مناظره دکتر تیجانی با آیت الله صدر

اشاره:

می‌دانیم که اهل تسنّن انجام نماز ظهر و عصر و مغرب و عشاء را پشت سرهم باطل می‌دانند، و می‌گویند: واجب است هر کدام از چهار نماز مذکور را در وقت خود خواند و بین نماز ظهر و عصر، فاصله انداخت و همچنین بین نماز مغرب و عشاء. دکتر تیجانی سماوی می‌گوید: من که سنّی بودم، بر همین اساس، نماز می‌خواندم و انجام نماز ظهر و عصر و همچنین نماز مغرب و عشاء را پشت سرهم باطل می‌دانستم. هنگامی که وارد نجف اشرف شدم، و با راهنمائی دوستم به محضر آیت الله شهید محمّد باقر صدر (ره) رسیدم، هنگام ظهر شد، آقای صدر به سوی مسجد روانه شد، من و حاضران نیز به آن مسجد رفتیم و مشغول نماز شدیم، دیدم آقای صدر بعد از نماز ظهر با فاصله اندکی، نماز عصر را خواند، من در شرائطی و در مکانی بودم که نمی‌توانستم از صف خارج گردم، و این نخستین بار بود که نماز عصر را پشت سر نماز ظهر خواندم، ولی در فشار روحی بودم که آیا نماز عصرم درست است؟ آن روز مهمان شهید صدر (ره) بودم، فرصتی بدست آمد، در حضور آقای صدر بودم، پرسیدم: «آیا روا است که مسلمانی، دو نماز واجب را هنگام ضرورت با هم انجام دهد؟»

جواز نماز در کنار قبور مناظره دانشمند شیعی با رئیس آمرین به معروف حجاز

جواز نماز در کنار قبور

مناظره دانشمند شیعی با رئیس آمرین به معروف حجاز

یکی از علمای شیعه، در مدینه به مرکز تجمّع هیئت آمرین به معروف برای کاری رفت، در آنجا بین او و رئیس هیئت مذکور، گفتاری پیرامون بعضی از امور شیعیان به ترتیب زیر، به میان آمد:

رئیس: شما برای چه کنار قبر پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ، نماز زیارت می‌خوانید، با این‌که نماز برای غیر خدا شرک است؟

دانشمند شیعی: ما برای پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ نماز نمی‌خوانیم، بلکه نماز را برای خدا بجا می‌آوریم، و ثواب آن را به روح رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ نثار می‌نمائیم.

رئیس: نماز خواندن در کنار قبرها، شرک است.

حقانیت علی (ع) و جواز متعه {مناظره سیدعبدالله شیرازی با مرد سنی}

حقانیت علی (ع) و جواز متعه

{مناظره سیدعبدالله شیرازی با مرد سنی}

در مکه معظمه بودم به کتابفروشی‌ای که در نزدیکی «باب السّلام» بود، برای خریداری قرآن رفتم. در آن جا با یکی از دانشمندان باهوش اهل تسنن، ملاقات کردم. او چون ‌دانست که من از علمای شیعه هستم، احترام شایانی از من نمود و پس سوالاتی از من پرسید. نخستین سؤال او این بود:  شما شیعیان درباره این حدیث چه می‌گویید که پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: « لَوکانَ نَبیُّ غَیری لَکانَ عُمَر» ؛ اگر بنا بود بعد از من پیامبری بیاید، او عمر بن خطاب می‌بود!!»

گفتم: هرگز پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ چنین حدیثی را نفرموده است و این حدیث، جعل و دروغ محض است.