چرا امام حسین ع خودش را در مهلکه مرگ انداخت با اینکه می
دانست کشته می شود؟
اینک این سؤ ال که از گذشته هاى دور مطرح بوده است خودنمایى مى کند که با علم و آگاهى به سوى شهادت رفتن و تن دادن به کشته شدن چه مفهومى دارد؟ مگر حفظ خون و حراست از جان آن هم خون پاک معصوم و جان عزیز امام واجب نیست ؟
پاسخ این سؤ ال به طور اجمال این است که :
جهاد یکى از مهمترین دستورات اسلام است و شهادت یکى از افتخارات هر مسلمان . و در قرآن مجید ده ها آیه در رابطه با جهاد و شهادت آمده است و در هیچیک از این آیات این مساءله مشروط و مقید به علم به پیروزى نگردیده است بلکه نبرد و جانبازى در مقابل دشمنان اسلام و شهادت در راه به پیروزى رساندن حق ، یکى از علائم مؤ منان ذکر شده است ، آنجا که مى فرماید:
((اِنَّ اللّه اشْتَرى مِنَ الْمُؤْمِنینَ اَنْفُسَهُمْ وَاَمْوالَهُمْ بِاَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ یُقاتِلُونَ فى سَبِیلِاللّه فَیَقْتُلُونَ وَیُقْتَلُونَ وَعْداً عَلَیْهِ حَقّاً فِى التَّوْریةِ وَاْلا نْجیلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ اَوْفى بِعَهْدِهِ مِنَاللّه فَاسْتَبْشِرُوا بِبَیْعِکُمُ الَّذى بایَعْتُمْ بِهِ وَذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ (سوره توبه ، آیه 111) و در آیه بعد این مؤ منهاى جانباز و فداکار را با نُه صفت عالى و ارزنده ستوده و با این بیان از آنان تقدیر نموده است : (التّائِبُونَ الْعابِدُونَ اَلْحافِظُونَ لِحُدُودِاللّه )
که آنها حافظ حدود و مقررات خدا هستند؛ یعنى این حفظ حدود و مقررات است که آنها را به این مرحله از فداکارى و از خودگذشتگى واداشته است . به طورى که ملاحظه مى کنیم در این آیه شریفه مانند آیات دیگر مساءله جهاد مقید و مشروط به پیروزى نیست ((فَیَقْتُلُونَ وَیُقْتَلُونَ)) گاهى کشتن است و گاهى کشته شدن . سیره و تاریخ زندگى رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله نیز شاهد و مؤ ید این مطلب است که در جنگهایى صددرصد نابرابر و با دشمنى بس قویتر به نبرد مى پرداخت و گاهى عزیزترین افراد خاندان خویش را از دست مى داد. و اگر در جنگ با دشمن اسلام و جهاد در راه خدا پیروزى قطعى و تسلط بر دشمن مسلم باشد اصلاً شهادت و جهاد فى سبیل اللّه مفهوم واقعى خود را از دست مى دهد.
و این وظیفه مهم و جهاد فى سبیل اللّه اگر به همه افراد مسلمانان به صورت یک وظیفه متوجه است براى امام که مقام پاسدارى قرآن را به عهده دارد و ((علت مبقیه)) یعنى نیروى نگهدارنده اسلام است به عنوان وظیفه اى بالاتر از آنچه تصور مى کنیم متوجه است .
و اگر امام چنین وظیفه اى را انجام ندهد و این سعادت و فوز عظیم را از دست دهد پس چه کسى باید انجام دهد؟
و اگر امام با دادن جان و عزیزان خویش حافظ حدود و مقررات الهى نباشد پس چه کسى باید حافظ این حدود و مقررات باشد؟
آرى حسین بن على علیهما السلام اوضاع و شرایط را براى انجام دادن چنین معامله پرسودى مناسب مى دانست او مى دید سودى که از این معامله خواهد برد، نجات اسلام و مسلمانان و نجات قرآن و سنت از سیطره یزیدیان و تحول و دگرگونى در تاریخ اسلام است و چه سودى بالاتر از این ، لذا او تصمیم خود را گرفته بود ودر مقابل دستگاه فاسد یزیدیان قیام کرد؟
بگلبی ماتمک یحسین ینصاب * * * وذکرک من یمر الدمع ینصاب
گلبی بدال گلبک ریت ینصاب * * * وخدّی دون خدَّک عل وطیّة
